W naszym Kościele znajduje się Diecezjalne Sanktuarium bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego, kapłana i męczennika.
To w tym kościele bł. Wicek pełnił posługę duszpasterską, jako wikariusz.
Bł. ksiądz Frelichowski w kościele Mariackim
harcerz, kapłan, męczennik
Stefan Wincenty Frelichowski urodził się 22 stycznia 1913 r. w Chełmży.
Rozpoczętą w domu rodzinnym formację duchową pogłębiał w Sodalicji Mariańskiej i w harcerstwie.
Wolę duchowego harcerstwa potwierdził jako kleryk Seminarium Duchownego w Pelplinie, do którego wstąpił w 1931 r.: „Chcę być prawdziwym harcerzem. Postępować tak w życiu, jak mi nakazuje myśl i sumienie”. Jako cel życiowy postawił sobie dążenie do świętości: „Muszę sobie wyrobić silny charakter, wolę nieugiętą. Będę uparty, tak uparty, jak byli święci” – czytamy w jego pamiętniku. W innym miejscu wyznał: „Chcę posiadać wiarę św. Piotra, mądrość św. Pawła, ale serce muszę mieć św. Jana. Serce czyste, niewinne. Muszę być kapłanem wedle serca Chrystusa”. 14 marca 1937 r. został wyświęcony. Najpierw był kapelanem biskupim, później wikarym w parafii Trójcy Świętej w Wejherowie, w końcu (od 1 lipca 1938 r.) w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Toruniu. „Dał się poznać jako wzorowy kapłan, opiekun chorych, przyjaciel dzieci i młodzieży, organizator prasy kościelnej i działacz misyjny” (bp Andrzej Suski podczas uroczystości beatyfikacyjnej). Jesienią 1939 r. został uwięziony przez Niemców w toruńskim Forcie VII, dalsze etapy jego męczeńskiej drogi to obozy, m. in. Stutthof, Sachsenhausen, Dachau. Doświadczył tam głodu, bicia, poniżenia, co „znosił z całkowitym zaufaniem Bogu. Jednocześnie niósł innym więźniom pociechę ludzką i kapłańską. Organizował wspólne modlitwy, spowiadał, sprawował potajemnie Msze św. i rozdzielał Komunię św. Dzielił się z drugimi nie tylko skąpą porcją pożywienia, ale również swoim czasem, samym sobą. W tej posłudze wiele razy narażał własne życie” (bp Suski).
Zmarł 23 lutego 1945 r. zarażony tyfusem, gdy dobrowolnie posługiwał chorym współwięźniom. Towarzysze jego męczeńskiej drogi byli przeświadczeni, iż żegnają świętego. Stanisław Bieńka wyjął kostki z jego palców jako przyszłe relikwie, wykonał maskę pośmiertną.
W 1963 r. Prymas Polski kard. Stefan Wyszyński zezwolił na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego. Rok później zainicjował go biskup chełmiński Kazimierz J. Kowalski.
Kiedy w 1992 r. powstała diecezja toruńska jurysdykcję beatyfikacyjną przejął bp Andrzej Suski; 18 marca 1995 r. dokonał zamknięcia dochodzenia na szczeblu diecezjalnym podczas Mszy św. sprawowanej przez prymasa kard. Józefa Glempa. Dalszy proces toczył się w Rzymie.
Aktu wyniesienia na ołtarze sługi Bożego dokonał 7 czerwca 1999 r. Jan Paweł II w Toruniu. 22 lutego 2003 r. został wydany dekret Stolicy Apostolskiej uznający błogosławionego patronem Harcerstwa Polskiego.
W diecezji toruńskiej jest m. in. patronem: Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu (znajdującego przy placu jego imienia), Muzeum Diecezjalnego, Ośrodka Duszpasterstwa Turystycznego, Publicznej Szkoły Podstawowej w Turzy Wielkiej, Zespołu Szkół nr 6 w Toruniu. Jego wezwanie nosi parafia na toruńskim Podgórzu i kaplica WSD; jest drugim patronem kościoła Mariackiego w Toruniu i w Jastrzębiu.
Sanktuarium diecezjalne
„Pragnę zawierzyć dar tej beatyfikacji w sposób szczególny Kościołowi toruńskiemu, aby strzegł i rozszerzał pamięć wielkich dzieł Boga, jakie dokonały się w krótkim życiu tego kapłana. (…) Pragnę także zwrócić się do całej rodziny polskich harcerzy, z którą nowy błogosławiony był głęboko związany. Niech stanie się dla was patronem, nauczycielem szlachetności i orędownikiem pokoju i pojednania” – powiedział Ojciec Święty.
Papieskie zalecenie jest realizowane przez diecezjalne sanktuarium bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego.
Powołał je dekretem z 31 marca 2001 r. bp Andrzej Suski, nadając kościołowi parafialnemu pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Toruniu drugi tytuł – bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego i podniósł świątynię do godności sanktuarium błogosławionego.
Utworzenie sanktuarium diecezjalnego właśnie w tym miejscu potwierdziło wybitną rolę, jaką parafia Mariacka spełniała do tej pory w szerzeniu kultu bł. Księdza Stefana. W prastarej świątyni, w której przez ostatnie dwa lata przed uwięzieniem posługiwał ks. Frelichowski, po wojnie 23 lutego, w rocznicę jego śmierci modlono się o jego beatyfikację.
W 1985 r.
umieszczono w południowej nawie szkatułkę z kośćmi jego palca. W miejscu tym znajduje się tabliczka z napisem: GRÓB KOŚCI PALCÓW SŁUGI BOŻEGO KSIĘDZA STEFANA WINCENTEGO FRELICHOWSKIEGO.
W 2003 r.
patronowi kościoła został dedykowany ołtarz: poświęcili go bp Andrzej Suski i bp Ignacy Jeż. Umieszczony pod wizerunkiem św. Barbary obraz błogosławionego został poświęcony na toruńskim lotnisku w dniu jego beatyfikacji.
Staraniem kustosza sanktuarium i proboszcza ks. prał. Józefa Nowakowskiego wykonano relikwiarze ze szczątkami kości błogosławionego. W diecezji toruńskiej otrzymali je m. in. bp Andrzej Suski do kaplicy w Domu Biskupim, WSD i parafie: św. Mikołaja w Chełmży; bł. S. W. Frelichowskiego w Toruniu, Nawiedzenia NMP w Jastrzębiu, Podwyższenia Krzyża św. w Przecznie.
Kult Błogosławionego
- Doroczna Msza św. w rocznicę śmierci 23 lutego (ipsa die) – godz. 17.00
- Nowenna w intencjach poświęcanych bł. ks. Frelichowskiemu – każdy 23. dzień miesiąca miesiąca o godz. 18.30 (poza lutym)
- „Litania do bł. ks. Stefana” śpiewana od 2003 r.
- Droga Krzyżowa szlakiem męczeństwa Błogosławionego na Barbarkę
- Pielgrzymki autokarowe szlakiem męczeństwa ks. Frelichowskiego
Odpusty
- Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia)
- bł. S. W. Frelichowskiego (23 lutego)
Nowenna
